مهندسی نرم افزار فرآیند طراحی، توسعه، تست و نگهداری نرم افزار است. این یک رویکرد سیستماتیک و منظم برای توسعه نرم افزار است که هدف آن ایجاد نرم افزار با کیفیت بالا، قابل اعتماد و قابل نگهداری است.

مهندسی نرم افزار شامل انواع تکنیک ها، ابزارها و متدولوژی ها از جمله تحلیل نیازمندی ها، طراحی، تست و نگهداری است. این یک زمینه به سرعت در حال توسعه است و ابزارها و فناوری های جدید به طور مداوم برای بهبود فرآیند توسعه نرم افزار در حال توسعه هستند.
توسعه دهندگان نرم افزار با پیروی از اصول مهندسی نرم افزار و استفاده از ابزارها و متدولوژی های مناسب می توانند نرم افزاری با کیفیت، قابل اعتماد و قابل نگهداری ایجاد کنند که پاسخگوی نیاز کاربران باشد. مهندسی نرم افزار عمدتاً برای پروژه های بزرگ مبتنی بر سیستم های نرم افزاری به جای برنامه ها یا برنامه های کاربردی منفرد استفاده می شود.هدف اصلی مهندسی نرم افزار توسعه نرم افزارهای کاربردی برای بهبود کیفیت، بودجه و کارایی زمان است.مهندسی نرم‌افزار تضمین می‌کند که نرم‌افزاری که باید ساخته شود باید سازگار، صحیح، همچنین بر اساس بودجه، به موقع و در حد نیازهای مورد نیاز باشد.

اصول کلیدی مهندسی نرم افزار

• ماژولار بودن: تقسیم نرم افزار به اجزای کوچکتر و قابل استفاده مجدد که می توانند به طور مستقل توسعه یافته و آزمایش شوند.
• Abstraction: پنهان کردن جزئیات پیاده سازی یک جزء و نمایش تنها عملکردهای لازم در سایر بخش های نرم افزار.
• کپسوله سازی: جمع کردن داده ها و عملکردهای یک شی در یک واحد واحد و محافظت از وضعیت داخلی یک شی در برابر تغییرات خارجی.
• قابلیت استفاده مجدد: ایجاد اجزایی که می توانند در چندین پروژه استفاده شوند که می تواند در زمان و منابع صرفه جویی کند.
• تعمیر و نگهداری: به‌روزرسانی و بهبود منظم نرم‌افزار برای رفع اشکالات، افزودن ویژگی‌های جدید و رفع آسیب‌پذیری‌های امنیتی.
• تست: بررسی اینکه نرم افزار با الزامات آن مطابقت دارد و اشکال ندارد.
• الگوهای طراحی: حل مشکلات تکراری در طراحی نرم افزار با ارائه الگوهایی برای حل آنها.
• روش‌شناسی چابک: استفاده از فرآیندهای توسعه تکراری و افزایشی که بر رضایت مشتری، تحویل سریع و انعطاف‌پذیری تمرکز دارد.
• یکپارچه سازی و استقرار مداوم: ادغام مداوم تغییرات کد و استقرار آنها در محیط تولید.

ویژگی های اصلی مهندسی نرم افزار

مهندسی نرم افزار یک مطالعه سیستماتیک، منظم، قابل سنجش و رویکرد به طراحی، توسعه، بهره برداری و نگهداری یک سیستم نرم افزاری است. چهار ویژگی اصلی مهندسی نرم افزار وجود دارد.

1. کارایی: معیاری از منابع مورد نیاز یک محصول نرم افزاری را به روشی کارآمد ارائه می دهد.
2. قابلیت اطمینان: این اطمینان را ایجاد می کند که محصول در صورت استفاده در محیط کاری مشابه نتایج یکسانی را ارائه می دهد.
3. قابلیت استفاده مجدد: این ویژگی اطمینان می دهد که ماژول می تواند در چندین برنامه استفاده شود.
4. قابلیت نگهداری: قابلیتی است که نرم افزار می تواند به راحتی با تغییر نیازمندی ها اصلاح، تعمیر یا ارتقا یابد.

نقش دوگانه نرم افزار

نقش دوگانه نرم افزار در صنعت وجود دارد. اولی به عنوان محصول و دیگری به عنوان وسیله ای برای تحویل محصول است. در مورد هر دوی آنها بحث خواهیم کرد.

1. به عنوان یک محصول

• این پتانسیل محاسباتی را در سراسر شبکه های سخت افزار ارائه می دهد.
• این سخت افزار را قادر می سازد تا عملکرد مورد انتظار را ارائه دهد.
• به عنوان یک ترانسفورماتور اطلاعات عمل می کند زیرا اطلاعات را تولید، مدیریت، کسب، اصلاح، نمایش یا انتقال می دهد.

2. به عنوان وسیله نقلیه برای تحویل محصول

• این عملکرد سیستم را فراهم می کند (به عنوان مثال، سیستم حقوق و دستمزد).
• این نرم افزار دیگر (به عنوان مثال، یک سیستم عامل) را کنترل می کند.
• این به ساختن نرم افزارهای دیگر (به عنوان مثال، ابزارهای نرم افزاری) کمک می کند.