هاله مجموعه ای از علائمی است که قبل یا همراه با حمله میگرن رخ می دهد. هاله می تواند باعث اختلال در بینایی، احساس یا گفتار شما شود. بنیاد آمریکایی میگرن تخمین می زند که بین 25 تا 30 درصد از افراد مبتلا به میگرن هاله را تجربه می کنند.
از آنجایی که هاله می تواند قبل از شروع حمله میگرنی شروع شود، اغلب می تواند یک علامت هشدار دهنده باشد که در حال آمدن است.
هاله معمولا حدود یک ساعت قبل از شروع درد میگرنی شروع می شود و کمتر از 60 دقیقه طول می کشد. همه حملات میگرنی شامل یک هاله نیستند.
هاله می تواند علائم مختلفی ایجاد کند.
علائم بصری
هاله بصری رایج ترین نوع هاله است. برخی از علائمی که ممکن است در طول هاله بینایی تجربه کنید عبارتند از:
علائم حسی
هاله همچنین می تواند منجر به تغییر در حس شود. این علائم می تواند با یا بدون هاله بینایی رخ دهد.
علائم اصلی هاله حسی، احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن است.این احساس سوزن سوزن شدن ممکن است از یک بازو شروع شود و به سمت بالا حرکت کند. این احساس همچنین می تواند در یک طرف صورت، لب ها یا زبان شما رخ دهد.
علائم گفتار و زبان
اختلال در گفتار و زبان از علائم هاله کمتر رایج است. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
علائم و نشانه های پیش سردرد
پیش از میگرن که به آن prodrome نیز گفته می شود، اولین مرحله از چهار مرحله حمله میگرنی است. این مرحله قبل از هاله اتفاق می افتد و ممکن است چند ساعت تا چند روز قبل از شروع حمله میگرنی رخ دهد.
شناخت علائم پیش از میگرن ممکن است به افراد کمک کند تا از محرک ها جلوگیری کنند و از حمله جلوگیری کنند. علائم پیش از میگرن ممکن است برای افراد متفاوت باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ممکن است هاله بدون حمله میگرنی رخ دهد. به این میگرن خاموش می گویند. اگرچه درد میگرنی رخ نمی دهد، اما خود علائم هاله همچنان می تواند فعالیت های روزانه را مختل کند.
میگرن چشمی، نوعی حمله میگرنی است که با علائم بصری مشخص می شود، گاهی اوقات می تواند بدون درد رخ دهد. میگرن همراه با هاله و میگرن شبکیه گاهی از انواع میگرن چشمی محسوب می شوند.
حملات میگرنی که بدون درد اتفاق می‌افتند ممکن است گاهی اوقات به عنوان حملات ایسکمیک گذرا (TIA) یا تشنج به دلیل علائم مشابه تشخیص داده شوند.
به خوبی درک نشده است که دقیقاً چه چیزی باعث ایجاد هاله می شود. اعتقاد بر این است که ناشی از موجی از فعالیت الکتریکی است که در سراسر قشر مغز پخش می شود.
این موج با سرکوب طولانی مدت فعالیت سلول های عصبی دنبال می شود. که می تواند منجر به تغییرات مختلفی شود، مانند تغییر در جریان خون، که ممکن است منجر به علائم میگرن شود.
همچنین ممکن است که هاله با همان چیزهایی که می تواند حملات میگرنی را بدون هاله ایجاد کند، تحریک شود. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
هنگامی که علائم هاله شروع می شود، رفتن به یک اتاق ساکت و تاریک و بستن چشم ها می تواند مفید باشد.
قرار دادن کمپرس سرد روی پیشانی یا پشت گردن نیز ممکن است به کاهش درد ناشی از میگرن کمک کند.
مانند سایر انواع میگرن، درمان میگرن با هاله شامل ترکیبی از داروها است. اینها شامل داروهایی هم برای پیشگیری و هم برای تسکین علائم هستند.
داروهای پیشگیرانه ای که ممکن است از بروز حملات میگرن جلوگیری کنند عبارتند از:
داروها برای تسکین علائم به کاهش شدت حمله میگرنی کمک می کنند. آنها معمولاً به محض بروز علائم هاله مصرف می شوند.
میگرن همراه با هاله یک تشخیص بالینی است. این به این معنی است که این بیماری به طور کلی توسط یک پزشک، معمولا یک متخصص مغز و اعصاب، با بررسی تاریخچه پزشکی شما و فهرست دقیق و شرح علائم شما تشخیص داده می شود. پزشک معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد داد.
افراد باید حداقل دو حمله میگرنی داشته باشند که شامل این معیارها باشد:
از آنجایی که هیچ آزمایش قطعی برای میگرن همراه با هاله وجود ندارد، آزمایش‌های تصویربرداری عصبی مانند MRI یا سی‌تی اسکن ممکن است برای اکثر افراد ضروری نباشد. اما در صورتی که فرد دارای علائم دیگری باشد، ممکن است تصویربرداری عصبی توصیه شود:
هاله میگرنی با اختلال در بینایی، احساس یا گفتار شما مشخص می شود. این می تواند قبل یا در طول حمله میگرن رخ دهد و معمولا کمتر از 60 دقیقه طول می کشد.
برخی از افراد بدون حمله میگرنی می توانند هاله داشته باشند.
میگرن همراه با هاله با ترکیبی از داروها قابل درمان است. داروهای پیشگیرانه ممکن است از بروز علائم میگرن جلوگیری کنند، در حالی که سایر داروها می توانند به کاهش علائم حاد در صورت وقوع کمک کنند.
علائم هاله می تواند شبیه به شرایط جدی تر مانند سکته مغزی یا تشنج باشد. اگر قبلاً میگرن همراه با هاله را تجربه نکرده اید و در یک طرف بدن خود بی حسی دارید یا در تکلم خود مشکل دارید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
همچنین در صورت داشتن سردرد شدید، ناگهانی یا همراه با سفت شدن گردن، تب، گیجی یا تشنج، دریافت اورژانس بسیار مهم است.
