بیماری گریوز یک بیماری خود ایمنی است که باعث بیماری به نام پرکاری تیروئید می شود. با این وضعیت، غده تیروئید شما هورمون تیروئید بیش از حد در بدن ایجاد می کند. بیماری گریوز یکی از شایع ترین اشکال پرکاری تیروئید است.
در بیماری گریوز، سیستم ایمنی بدن شما آنتی بادی هایی به نام ایمونوگلوبولین های محرک تیروئید ایجاد می کند. سپس این آنتی بادی ها به سلول های تیروئید سالم متصل می شوند. آنها می توانند باعث شوند تیروئید شما هورمون تیروئید بیش از حد تولید کند.
هورمون های تیروئید بر بسیاری از جنبه های فرآیندهای بدن از جمله عملکرد سیستم عصبی، رشد مغز، دمای بدن و سایر موارد مهم تأثیر می گذارند.
بدون درمان، پرکاری تیروئید در نهایت می تواند منجر به موارد زیر شود:
بیماری گریوز و پرکاری تیروئید علائم مشابهی دارند.
این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
درموپاتی گریوز
برخی از افراد مبتلا به بیماری گریوز درموپاتی گریوز را تجربه خواهند کرد.
با این وضعیت، متوجه قرمزی و ضخیم شدن پوست در اطراف ساق پا یا بالای پاهای خود خواهید شد. در حالی که درموپاتی گریوز اغلب خفیف است، به طور بالقوه می تواند باعث ایجاد درد و ناراحتی شود.
اپتالموپاتی گریوز
بیماری گریوز همچنین می تواند باعث افتالموپاتی گریوز (GO) شود.
این وضعیت زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن شما شروع به حمله به بافت و ماهیچه چشم می کند و حفره های چشم شما متورم و ملتهب می شود. این التهاب می تواند باعث جمع شدن پلک های شما شود که باعث می شود چشمان شما بزرگ و برآمده به نظر برسند.
همچنین ممکن است متوجه شوید:
سیستم ایمنی بدن شما معمولاً پروتئین هایی به نام آنتی بادی تولید می کند تا با مهاجمان خارجی مانند ویروس ها و باکتری ها مبارزه کند.اگر شما یک بیماری خودایمنی مانند بیماری گریوز دارید، سیستم ایمنی بدن شما شروع به مبارزه با بافت ها و سلول های سالم در بدن شما می کند. در بیماری گریوز، به جای تولید آنتی بادی برای هدف قرار دادن یک مهاجم خاص، سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه ایمونوگلوبولین های محرک تیروئید تولید می کند. سپس این آنتی بادی ها سلول های تیروئید سالم شما را هدف قرار می دهند.
دانشمندان می دانند که افراد می توانند توانایی ساخت آنتی بادی علیه سلول های سالم خود را به ارث ببرند. اما آنها هنوز نتوانستهاند دلیل واضحی برای بیماری گریوز پیدا کنند یا مشخص کنند چه کسی به آن مبتلا خواهد شد.
کارشناسان معتقدند که ممکن است ژنهای شما و یک ویروس یا سایر محرکهای خارجی هر دو در توسعه آن نقش داشته باشند.
چند عامل مختلف ممکن است بر شانس ابتلا به بیماری گریوز تأثیر بگذارد:
همچنین در صورت ابتلا به بیماری خودایمنی دیگری، خطر شما افزایش می یابد. مثالها عبارتند از: