اهدای مغز: هدیه ای برای نسل های آینده

اهدای مغز به محققان کمک می‌کند تا اختلالات مغزی، مانند بیماری آلزایمر و زوال عقل‌های مرتبط را که میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهند، مطالعه کنند.

مغز ما شبکه های شگفت انگیز و پیچیده ای است که به ما کمک می کند فکر کنیم، عشق بورزیم و نفس بکشیم. اما گاهی اوقات همه چیز خراب می شود و باعث اختلالات مغزی می شود، مانند بیماری آلزایمر و زوال عقل . محققان با مطالعه مغز افرادی که فوت کرده‌اند - چه آنهایی که دچار اختلال مغزی بودند و چه آنهایی که در طول زندگی سالم بودند - بیشتر در مورد چگونگی تأثیر انواع زوال عقل بر مغز و نحوه درمان و پیشگیری بهتر از آن‌ها یاد می‌گیرند. اهدای مغز فرصتی برای کمک به محققان برای درک بهتر این اختلالات فراهم می کند که می تواند منجر به بهبود درمان برای نسل های آینده شود.

یک مغز اهدایی می تواند تأثیر زیادی داشته باشد و به طور بالقوه اطلاعاتی را برای صدها مطالعه فراهم کند. اما مغزهای زیادی از جمعیت‌ها و سنین مختلف برای کمک به محققان در بررسی علل بیماری و توسعه درمان‌های مؤثرتر مورد نیاز است که می‌تواند به طور گسترده اعمال شود.

چرا مغز خود را اهدا کنید؟

مردم به دلایل مختلف تصمیم می گیرند که پس از مرگ مغز خود را اهدا کنند. برای برخی، انگیزه اصلی کمک به دانشمندان برای کشف درمان‌ها و پیشگیری‌های جدید برای بیماری است. برای دیگران، هدف اصلی تأثیر مثبت بر جامعه و نسل های آینده است. گاهی اوقات، اعضای خانواده می خواهند با کالبد شکافی تایید کنند که آیا عزیز متوفی آنها به بیماری آلزایمر مبتلا بوده است یا اینکه عامل دیگری باعث زوال عقل شده است. اکنون برخی از آزمایش‌های آزمایشگاهی و تصویربرداری برای کمک به پزشک یا محقق برای مشاهده علائم بیولوژیکی بیماری در یک فرد زنده در دسترس هستند. با این حال، با بررسی مغز پس از مرگ زیر میکروسکوپ، می توان علائم بیماری آلزایمر مانند پلاک های آمیلوئید و تاو یا سایر بیماری های مغزی را شناسایی کرد. هنگام اهدا به عنوان بخشی از مطالعه ای که یک فرد در زمان زنده بودن به طور فعال در آن شرکت کرده است، یا از طریق اهدا به NIH NeuroBioBank، هیچ هزینه ای برای روند اهدا یا گزارش کالبد شکافی برای خانواده وجود ندارد.

یکی از مزایای مهم اهدای مغز اغلب خانواده ها را غافلگیر می کند، که احساس آرامش است. علیرغم از دست دادن یکی از عزیزان، برخی با دانستن این که این اقدام ممکن است تأثیر مثبت و گسترده ای بر سلامت و تندرستی عمومی در سال های آینده داشته باشد، آرام می شوند.

دلایل هر چه که باشد، یک چیز برای همه صادق است: اهدای مغز یک هدیه سخاوتمندانه است. محققان از بافت مغز اهدایی برای مطالعه بیماری های مغزی که میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار می دهند، استفاده می کنند. این بیماری ها عبارتند از بیماری آلزایمر، زوال عقل، اختلالات پیشانی گیجگاهی، زوال عقل مختلط، پارکینسون و بیماری هانتینگتون و همچنین آسیب های مغزی مانند تروما و سکته.

هر چه محققان بیشتر در مورد اهداکننده مغز بدانند، می توانند در مورد روابط بین نتایج آزمایش های شناختی، نشانگرهای زیستی مانند آزمایش خون و اسکن مغز و تغییرات شناسایی شده در بافت مغز اهداکننده اطلاعات بیشتری کسب کنند. همه این اطلاعات به آنها کمک می کند تا درک بهتری از علل بیماری، پیشرفت و گزینه های درمانی پیدا کنند. در نهایت، این دانش به محققان کمک می‌کند تا درمان‌ها را در آزمایش‌های بالینی بهتر هدف‌گیری و آزمایش کنند.

چه کسی می تواند مغز خود را اهدا کند؟

هر فرد بالای 18 سال می تواند پس از مرگ مغز خود را اهدا کند. یک قیم قانونی باید برای افراد کمتر از 18 سال رضایت دهد. این شامل افرادی که دارای اختلال مغزی هستند و کسانی که مغز سالم دارند نیز می شود. در واقع هر دو برای این تحقیق مهم مورد نیاز هستند. کمک‌هایی از سوی افراد بدون علائم بیماری مغزی، بینش‌های بسیار مهمی را در مورد پیری طبیعی مغز و همچنین مکانیسم‌های خاصی از مغز که ممکن است در برابر بیماری محافظت کنند، ارائه می‌دهد. به زبان ساده، مغزهای سالم مدل‌های حیاتی را برای مقایسه در درک اینکه چه چیزی در موارد بیماری اشتباه می‌کند، در اختیار محققان قرار می‌دهد.

محققان همچنین به مغزهایی از گروه های متنوعی از مردم نیاز دارند که به عنوان مثال، نژادها و قومیت های مختلف، جنسیت، موقعیت جغرافیایی و جهت گیری های جنسی را نمایندگی کنند.
اهداکنندگان بالقوه باید بدانند که بانک های مغز ممکن است نتوانند هر اهدای مغز را بپذیرند. با توجه به منابع مورد نیاز برای حذف دقیق، ارزیابی، ذخیره و توزیع این بافت گرانبها، محققان باید اولویت بندی کنند که کدام مغز برای پیشرفت علم ارزشمندتر است. موارد زیر برای محققانی که در مورد بیماری آلزایمر و زوال عقل های مرتبط با آن مطالعه می کنند اولویت بالایی دارد:

افراد دارای مغز سالم، از جمله افراد جوانتر و مسن تر
افرادی که مبتلا به زوال عقل غیر آلزایمر هستند، مانند زوال عقل لوی بادی و اختلالات فرونتوتمپورال
افراد مبتلا به آلزایمر زودرس
افراد مبتلا به سندرم داون که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر هستند
افراد با تشخیص زوال عقل که سابقه خانوادگی زوال عقل دارند
 

چگونه یک اهداکننده مغز شویم؟

اگرچه تصمیمات مربوط به زندگی و مرگ هرگز موضوعات آسانی برای پرداختن نیستند، بهترین زمان برای فکر کردن در مورد اهدای مغز همین الان است. اگر قصد اهدای مغز را دارید، در مراحل اولیه تصمیم گیری خود با خانواده و دوستان خود صحبت کنید. این ممکن است استرس و سوء تفاهم در زمان اهدا را کاهش دهد. نظرات خانواده، دوستان و دیگران در جامعه شما ممکن است برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا اهدا برای شما مناسب است مفید باشد.

اگر تصمیم دارید مغز خود را اهدا کنید، به زودی در مطالعه ای ثبت نام کنید تا بیشترین ارزش را برای محققان و نسل های آینده فراهم کنید. مراکز تحقیقاتی بیماری آلزایمر با بودجه NIA برنامه های اهدای مغز برای شرکت کنندگان در مطالعه خود دارند.