نوروپاتی دیابتی

تحریک طناب نخاعی ممکن است باعث کاهش قابل توجه درد در افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی شود.

محققان گزارش می دهند که افرادی که تحت درمان تحریک نخاع قرار گرفتند، تنها پس از 6 ماه 76 درصد کاهش درد داشتند.

دکتر اریکا پترسن، نویسنده کتاب "نوروپاتی دیابتی اغلب منجر به کیفیت پایین زندگی، افسردگی، اضطراب و اختلال در خواب می شود و داروهای موجود می توانند برای بسیاری از افراد بی اثر باشند یا عوارض جانبی داشته باشند که افراد نمی توانند آنها را تحمل کنند."

نوروپاتی دیابتی چیست؟

نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی ناشی از دیابت نوع 1 و 2 است.

می تواند علائمی مانند بی حسی و درد در دست ها و پاها و همچنین مشکلاتی در مثانه یا قلب ایجاد کند.

تا 50%  از 37 میلیون نفری که در ایالات متحده مبتلا به دیابت زندگی می کنند، نوروپاتی محیطی دارند. این آسیب عصبی است که روی پاها و گاهی اوقات بازوها و دست ها تأثیر می گذارد.

بیش از 30 درصد از افراد مبتلا به دیابت دارای نوروپاتی اتونومیک هستند که آسیب عصبی است که بر اندام های داخلی تأثیر می گذارد. این می تواند مشکلاتی را برای سیستم گوارش، مثانه، اندام های جنسی، چشم ها، غدد عرق، قلب و فشار خون ایجاد کند.

 تحریک ستون فقرات و درمان نوروپاتی

تحقیق ارائه شده یک مطالعه مقدماتی است که کارایی تحریک نخاع را به عنوان درمانی برای نوروپاتی دیابتی مورد بررسی قرار می دهد.

این مطالعه توسط شرکت Nevro، که سیستم تحریک نخاع را تولید می کند، پشتیبانی شد.

در این مطالعه، 216 نفر که به مدت یک سال علائم نوروپاتی دیابتی داشتند و به داروها پاسخ نمی دادند، شرکت کردند.

به نیمی از افراد به مدت 6 ماه تحریک نخاع همراه با درمان منظم پزشکی داده شد.

نیمی دیگر فقط تحت درمان منظم پزشکی قرار گرفتند.

شرکت کنندگان به مدت دو سال پیگیری شدند.

محققان گزارش کردند که در 6 ماهگی افرادی که تحریک نخاع شده بودند به طور متوسط 76 درصد کاهش درد داشتند. در مقابل، افرادی که در گروه تحریک ستون فقرات نبودند، 2 درصد افزایش درد را در شش ماهگی تجربه کردند.

حدود 62 درصد از افرادی که در گروه تحریک ستون فقرات بودند، بهبود در عملکرد حرکتی، حس و رفلکس خود را گزارش کردند. همین مورد فقط در 3 درصد از گروهی که مراقبت های پزشکی منظم داشتند دیده شد.

در دو سال، گروه تحریک نخاع 80 درصد بهبودی در میانگین درد خود داشتند و 66 درصد همچنان در رفلکس‌ها، عملکرد حرکتی و حس خود بهبود داشتند.

در حالی که تحریک طناب نخاعی برای چندین دهه برای سایر شرایط درد استفاده شده است، اثربخشی آن برای نوروپاتی دیابتی هنوز در حال بررسی است.

در بسیاری از موارد، زمانی که درمان دارویی نمی تواند علائم را کاهش دهد، سبک زندگی بی تحرک به دنبال درد یا ناراحتی مرتبط با نوروپاتی است. دکتر آناند ویراواگو، مدیر جراحی کم تهاجمی اعصاب ستون فقرات در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا، می گوید: تحریک نخاع می تواند برای حرکت بیماران دیابتی بسیار مهم باشد.

ویراواگو خاطرنشان کرد: «این اعداد از میزان موفقیت تحریک نخاع برای نوروپاتی محیطی دیابتی با توجه به ناتوانی این بیماری برای بیمارانی که اغلب چندین ماه یا سال از علائم رنج می برند، قابل توجه است.»

وی افزود: "من معتقدم که با گذشت زمان، این اعداد نیز ممکن است بهبود بیشتری داشته باشند."

نحوه عملکرد تحریک نخاع

تحریک طناب نخاعی شامل کاشت وسیله ای در زیر پوست است.

سپس این تحریک الکتریکی را به نخاع می رساند که سیگنال های درد را به مغز قطع می کند.

«این یک شکل ایمن از فناوری برای کمک به بیماران مبتلا به درد مزمن است. بدیهی است که هر نوع وسیله ای که کاشته می شود خطراتی را به همراه دارد... درست مانند یک ضربان ساز است. اما به طور کلی، اگر بیماران از این شرایط پیروی کنند، کاملاً ایمن است.

او افزود: "نکته مهم در مورد تحریک نخاع این است که همیشه با یک مرحله آزمایشی همراه است." بنابراین می توانید دستگاه را به مدت هفت تا 10 روز از طریق یک روش از راه پوست که در آن هیچ برش یا بخیه ای وجود ندارد و در نتیجه حداقل زمان بهبودی وجود دارد، آزمایش کنید.

نویسندگان تحقیق فوق خاطرنشان کردند که تأیید میزان موفقیت در گروه‌های بزرگ‌تری از افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی مورد نیاز است.

کارشناسانی که با Healthline صحبت کردند می گویند که تحریک نخاع می تواند تفاوت قابل توجهی در کیفیت زندگی بیمارانی ایجاد کند که به گزینه های درمانی دیگر پاسخ خوبی نداده اند.

چندین دارو وجود دارد که می‌توان از آنها برای کمک به کنترل علائم نوروپاتی محیطی دیابتی استفاده کرد که میزان موفقیت آنها نیز گزارش شده است. با وجود این، تعداد قابل توجهی از بیماران وجود دارند که در آنها داروها برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی کافی نیستند و بیماران اغلب برای انجام فعالیت های اساسی مانند راه رفتن و حتی خوابیدن دچار مشکل می شوند.

وی افزود: «قابل پیش‌بینی است که اگر تحریک نخاع باعث تسکین یا بهبود طولانی مدت علائم شود، ممکن است بار دارویی این بیماران کاهش یابد.»