تفاوت بینش و کنش کارمندان و کارآفرینان در فرایند کار و اصل موفقیت

برخی از افراد مانند کارآفرینان خود را با مهلت‏های از پیش تعیین شده احاطه کرده‏اند.‏ از طرف دیگر برخی از افراد مانند کارمندان ترجیح می‏دهند روی اهداف از قبل برنامه‏ریزی شده کار کنند. مهم نیست که در یک شرکت کار می‏کنید یا نه. آنچه بیشتر از همه اهمیت دارد طرز فکر شما نسبت به اصل موفقیت است.
بر این اساس به تفصیل چند مورد از تفاوت‏های مهم کارآفرینی و کارمندی در حوزه‏های مختلف مورد بررسی قرار می‏دهیم:

ارتقاء در شرکت یا ارتقاء رؤیاهای تجاری خود

هدف کارمندان ارتقاء در شرکت خود است. هدف کارآفرینان ارتقاء در کسب و کارشان است. "طرز فکر کارمندان" نگرانی در مورد ارتقاء همکاران خود است. آنها سخت تلاش می‏کنند و موقعیت بهتر و دستمزد بالاتر را تمام و کمال به عنوان اصل موفقیت می پذیرند.
کارآفرینان با هدف یادگیری ایده‏های جدید، سخت کار می‏کنند. آنها مشغول یافتن راه‏های مختلف برای ارتقاء رؤیاهای تجاری خود هستند.

رؤیای برنامه خود در برابر برنامه ‏ریزی رؤیاهای خود

کارمندان رؤیای برنامه های خود را دارند. کارآفرینان رؤیاهای خود را برنامه ریزی می کنند. کارمندان قلعه‏هایی را در هوا می‏سازند. آنها رؤیای داشتن یک سبک زندگی مجلل را دارند.
از سوی دیگر، کارآفرینان برنامه‏ای محکم برای شکل‏گیری رؤیاهای خود دارند. آنها با یک استراتژی مناسب پیش می‏روند.

تصور از پول به عنوان اصل موفقیت در برابر تلقی زمان به عنوان اصل موفقیت

کارمندان با تمرکز بر پول در رشد آینده خود سرمایه گذاری می کنند. آنها فقط به دنبال بازگشت امن هستند.
کارآفرینان «زمان» را پول تلقی می‏کنند. آنها آمادگی دارند تا ماه‏ها بدون سود کار کنند. از آنجا که آنها به تولید ثروت می‏اندیشند، در ماههای اولیه تحت تاثیر بازخوردهای منفی قرار نمی گیرند.

ناامیدی از نظر کارمندان دائمی و از نظر کارآفرینان موقتی است

کارمندان می‏دانند که باید یک روال خسته‏کننده را بارها و بارها پشت سر بگذارند. در نتیجه، شور و اشتیاق آنها به کار کاهش می یابد و سطح روابط اجتماعی آنان به ویژه با همکاران و اعضای خانواده تنزل پیدا می‏کند.
کارآفرینان در حالی که وظایف مختلف را مدیریت می‏کنند، با لحظات ناامیدکننده‏ای نیز روبرو هستند. مشکلات آنها موقتی است زیرا آنها می‏خواهند با انجام کارهایی که دوست دارند امرار معاش کنند.

نااطمینانی از آزادی خود در برابر رهایی از همه ناامنی‏های خود

کارمندان از یک سو، می‏خواهند دستان خود را باز کرده و بدون هیچ محدودیتی زندگی کنند. از سوی دیگر، آنها به دلیل ناامنی‏های آینده، حد و اندازه خود را کاهش می‏دهند.
کارآفرینان در حاشیه زندگی می‏کنند. این بدان معنا نیست که آنها روی تعهدات دیگر تمرکز نمی‏کنند. آنها در محاسبه میزان مناسب ریسک برای هر استراتژی خوب عمل می‎کنند.

کارمندان تحت اجبار و کارآفرینان مستقل عمل می کنند

یکی از مهمترین تفاوت کارمندان و کارفرمایان در اجبار و استقلال است. کارمندان باید وظایف خود را با توجه به مشخصات شغلی خود انجام دهند. صرف نظر از علاقه آنها، آنها مجبور به کار در محیطی بیگانه می‎شوند. کارآفرینان هدایتگر هستند نه متخصص. از آنجا که آنها باید گروه را از جلو هدایت کنند، وظایف عمومی را انجام می‏دهند. آنها از خودمختاری و استقلال برخوردارند.

کارکنان دیگران را سرزنش می‏کنند، کارآفرینان خود را اصلاح می‏کنند

برای دستیابی به اصل موفقیت در زندگی، باید شجاعت پذیرش اشتباهات خود را داشته باشید. بازی سرزنش کردن فایده‏ای ندارد. کارمندان عادت دارند که سرزنش، توجیه و شکایت کنند. کارآفرینان می‏دانند که مسئول تمام تصمیمات خود هستند. آنها به جای سرکوب اشتباهات خود، آنها را می پذیرند.

تعطیلات به عنوان آرامش در برابر تعطیلات به عنوان تقویت باورهای خود

کارمندان بی‏صبرانه منتظر تعطیلات هستند. آنها فقط می‏خواهند خود را از استرس دفتر خلاص کنند. کارآفرینان نیز منتظر تعطیلات هستند اما آنها برنامه‏های تجاری خود را برنامه‏ریزی می‏کنند.

سرخوردگی پس از شکست در برابر بیداری پس از شکست

شکست اجتناب ناپذیر است. کارمندان اعتماد به نفس خود را در دوران سختی از دست می‏دهند. آنها شکست را بن بست می بینند. کارآفرینان در هر شکست فرصتی می بینند.