صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) برای سرمایه گذاران مبتدی به دلیل مزایای فراوانی که دارند مانند نسبت های هزینه پایین، نقدینگی فراوان، دامنه انتخاب های سرمایه گذاری، تنوع، آستانه سرمایه گذاری پایین و غیره ایده آل هستند. این ویژگی ها همچنین ETF ها را به وسایلی عالی برای تجارت و استراتژی های سرمایه گذاری مختلف تبدیل می کند که توسط معامله گران و سرمایه گذاران جدید استفاده می شود. در ادامه و همچنین بخش دوم این مطلب بهترین استراتژی معاملاتی ETF برای مبتدیان ارائه شده است.
ETF ها محصولی است که به طور فزاینده ای محبوب برای معامله گران و سرمایه گذاران است که شاخص ها یا بخش های گسترده ای را در یک اوراق بهادار جذب می کنند.
ETF ها همچنین برای کلاس های دارایی مختلف وجود دارند، به عنوان سرمایه گذاری های اهرمی که چند برابر شاخص پایه را برمی گرداند، یا ETF های معکوس که ارزش آنها با کاهش شاخص افزایش می یابد.به دلیل ماهیت منحصر به فرد آنها، چندین استراتژی را می توان برای به حداکثر رساندن سرمایه گذاری ETF استفاده کرد.
ما با اساسی ترین استراتژی شروع می کنیم: میانگین گیری هزینه دلار. میانگینگیری دلار-هزینه، تکنیک خرید یک مقدار ثابت دلاری یک دارایی در یک برنامه منظم، بدون توجه به تغییر قیمت دارایی است. سرمایه گذاران مبتدی معمولاً جوانانی هستند که یک یا دو سال در نیروی کار بوده اند و درآمد ثابتی دارند که می توانند هر ماه اندکی از آن پس انداز کنند.
چنین سرمایه گذارانی باید هر ماه چند صد دلار بگیرند و به جای قرار دادن آن در یک حساب پس انداز کم بهره، آن را در یک ETF یا گروهی از ETF ها سرمایه گذاری کنند.
دو مزیت عمده سرمایه گذاری دوره ای برای مبتدیان وجود دارد. اولین مورد این است که به فرآیند پس انداز نظم می بخشد. همانطور که بسیاری از برنامه ریزان مالی توصیه می کنند، منطقی است که ابتدا به خودتان پول پرداخت کنید، این همان چیزی است که با پس انداز منظم به دست می آورید.
مزیت دوم این است که با سرمایهگذاری همان مبلغ ثابت دلار در یک ETF در هر ماه - فرض اصلی میانگینگیری هزینه دلار - وقتی قیمت ETF پایین است، واحدهای بیشتری جمعآوری میکنید و زمانی که قیمت ETF بالا باشد واحدهای کمتری جمعآوری میکنید. میانگین گرفتن هزینه دارایی های شما با گذشت زمان، این رویکرد می تواند نتایج قابل توجهی داشته باشد، تا زمانی که فرد به این رشته پایبند باشد.
تخصیص دارایی، که به معنای تخصیص بخشی از پرتفوی به دسته های مختلف دارایی - مانند سهام، اوراق قرضه، کالاها و پول نقد برای اهداف متنوع سازی است- یک ابزار سرمایه گذاری قدرتمند است. آستانه سرمایه گذاری پایین برای اکثر ETF ها، اجرای یک استراتژی تخصیص دارایی پایه را برای افراد مبتدی، بسته به افق زمانی سرمایه گذاری و تحمل ریسک، آسان می کند.
به عنوان مثال، سرمایهگذاران جوان ممکن است به دلیل افقهای زمانی طولانی سرمایهگذاری و تحمل ریسک بالا، زمانی که در دهه 20 زندگی خود هستند، 100% در ETFهای سهام سرمایهگذاری کنند. اما با رسیدن به 30 سالگی و شروع تغییرات عمده در چرخه زندگی مانند تشکیل خانواده و خرید خانه، ممکن است به سمت ترکیبی از سرمایه گذاری کمتر تهاجمی مانند 60 درصد در ETF سهام و 40 درصد در ETF اوراق قرضه روی بیاورند.
معاملات نوسانی معاملاتی هستند که به دنبال استفاده از نوسانات قابل توجه در سهام یا سایر ابزارها مانند ارزها یا کالاها هستند. بر خلاف معاملات روزانه که به ندرت یک شبه باز می مانند، از چند روز تا چند هفته طول می کشد تا کار کنند.
ویژگیهای ETF که آنها را برای معاملات نوسانی مناسب میکند، تنوع و اسپرد پیشنهادی/فروشی محدود آنهاست. علاوه بر این، از آنجا که ETF ها برای بسیاری از کلاس های سرمایه گذاری مختلف و طیف گسترده ای از بخش ها در دسترس هستند، یک مبتدی می تواند یک ETF را انتخاب کند که بر اساس یک بخش یا طبقه دارایی است که در آن تخصص یا دانش خاصی دارد. از آنجایی که ETF ها معمولاً سبدی از سهام یا سایر دارایی ها هستند، ممکن است به اندازه یک سهم در یک بازار صعودی حرکت صعودی قیمت را نشان ندهند. به همین ترتیب، تنوع آنها نیز باعث می شود که آنها نسبت به سهام تکی کمتر مستعد یک حرکت نزولی بزرگ باشند. این امر محافظت در برابر فرسایش سرمایه را فراهم می کند، که برای مبتدیان توجه مهمی است.
ETFها همچنین بر اساس مراحل مختلف چرخه اقتصادی، اجرای چرخش بخش را برای مبتدیان نسبتاً آسان می کنند. برای مثال، فرض کنید یک سرمایهگذار از طریق ETF بیوتکنولوژی iShares Nasdaq (IBB) در بخش بیوتکنولوژی سرمایهگذاری کرده است.
یک سرمایه گذار ممکن است بخواهد در این ETF سود کند و از طریق صندوق SPDR انتخاب بخش مصرف کننده (XLP) به بخش دفاعی تر مانند کالاهای مصرف کننده بچرخد.