شاخص های کلان اقتصادی که به عنوان انتشار داده های بنیادی نیز شناخته می شوند، آمار یا قرائتی هستند که شرایط اقتصادی یک کشور، منطقه یا بخش خاص را منعکس می کنند. آنها توسط تحلیلگران و دولت ها برای ارزیابی سلامت فعلی و آینده اقتصاد و بازارهای مالی استفاده می شوند.

شاخص های کلان اقتصادی از نظر معنی و تاثیری که بر اقتصاد می گذارند متفاوت خواهند بود، اما به طور کلی دو نوع شاخص اصلی وجود دارد.

انواع شاخص های کلان اقتصادی

شاخص های پیشرو - پیش بینی به جایی که یک اقتصاد ممکن است در حرکت باشد. آنها اغلب توسط دولت ها برای اجرای سیاست ها استفاده می شوند، زیرا آنها اولین مرحله از یک چرخه اقتصادی جدید را نشان می دهند. آنها عبارتند از: منحنی بازده، نرخ بهره و قیمت سهام.
شاخص های عقب مانده - عملکرد تاریخی یک اقتصاد را منعکس می کند و تنها پس از ایجاد یک روند تغییر می کند. آنها برای تأیید روند در حال انجام استفاده می شوند. آنها عبارتند از: تولید ناخالص داخلی (GDP)، نرخ تورم و اشتغال.
دسته بندی شاخص های همزمان نیز وجود دارد، اما این شاخص ها به طور کلی با شاخص های عقب مانده گروه بندی می شوند زیرا همزمان یا پس از یک تغییر اقتصادی اتفاق می افتند.

برترین شاخص های اقتصاد کلان

بهترین شاخص اقتصاد کلان تا حد زیادی به ترجیحات شخصی شما، موقعیت هایی که می گیرید و نمونه کارهای شما روی کدام کشور متمرکز است بستگی دارد. با این حال، برخی از شاخص های بسیار رایج وجود دارد که بیشتر معامله گران و سرمایه گذاران آن ها را زیر نظر دارند.

بازار سهام

بازار سهام به عنوان یک شاخص پیش بینی کننده خوب برای سلامت اقتصادی در نظر گرفته می شود، زیرا فعالان بازار وقت خود را صرف ارزیابی سلامت شرکت ها و اقتصاد می کنند، بنابراین در موقعیت خوبی برای قضاوت در مورد رشد آینده قرار دارند.

با این حال، مهم است که در نظر داشته باشید که در مورد تکیه بر بازار سهام به عنوان یک شاخص اقتصادی، مسائل مختلفی وجود دارد. نکته اصلی این است که قیمت ها اغلب بر اساس حدس و گمان است تا ارزش واقعی یک شرکت، به همین دلیل است که قیمت سهام می تواند بیش از حد یا کمتر از ارزش گذاری شود. همانطور که گذشته به ما نشان داده است، بازار سهام نیز حباب های قابل توجهی را در آستانه سقوط بازار تجربه کرده است که می تواند یک حس خوش بینی کاذب نسبت به وضعیت اقتصاد ایجاد کند.

قیمت مسکن

بازار مسکن به طور گسترده به عنوان یک شاخص پیشرو در نظر گرفته می شود، زیرا می تواند ماه ها قبل از وضعیت اقتصاد مطلع شود.

کاهش قیمت مسکن نشان می دهد که تعداد خانه ها از تعداد افرادی که به دنبال خرید هستند بیشتر است. این می تواند بر ثروت صاحب خانه، مشاغل در بخش ساخت و ساز و مالیات تأثیر بگذارد و همچنین می تواند مالکان خانه را مجبور به سلب مالکیت کند.

از سوی دیگر، تعداد پروانه‌های ساختمانی می‌تواند شاخصی برای سلامت اقتصادی باشد، زیرا شرکت‌ها حداقل شش ماه قبل از شروع ساخت، برای دریافت این مجوزها اقدام خواهند کرد. اگر پروژه های جدید شروع شود، این نشانه ای است که این شرکت ها انتظار دارند تقاضا برای خانه ها افزایش یابد.

بازده اوراق قرضه

بهترین راه برای استفاده از اوراق قرضه به عنوان یک شاخص، نگاه کردن به منحنی بازده است. بازده اوراق قرضه درآمدی است که یک معامله گر می تواند انتظار دریافت آن را در ازای خرید و نگهداری اوراق قرضه داشته باشد.

هنگامی که اقتصاد در حال رشد است، در نتیجه تورم بالاتر، می توان یک جهش مثبت را انتظار داشت. هنگامی که آینده اقتصادی نامشخص می شود، منحنی بازده صاف می شود. اگر منحنی بازده معکوس شود، این می تواند نشانه ای باشد که سرمایه گذاران انتظار دارند رشد اقتصادی به شدت کاهش یابد در حالی که تورم پایین است، و بنابراین انتظار دارند بانک های مرکزی نرخ بهره را کاهش دهند.

خرده فروشی

به طور کلی افزایش خرده فروشی نشانه ای از بهبود اقتصاد است. اگر مصرف کنندگان به شرایط اقتصادی خود و آینده وضعیت خود اطمینان داشته باشند، به خرید محصولات ادامه می دهند و برای اقلام غیر ضروری پول می دهند.

از سوی دیگر، زمانی که مصرف کنندگان نسبت به آینده اقتصادی خود احساس عدم اطمینان کنند، از خرید اقلام غیر ضروری خودداری می کنند و هزینه های خود را محدود می کنند. در این دوره‌ها، سهام شرکت‌هایی که در تولید ملزومات مصرف‌کننده مانند مواد غذایی و آب و برق فعالیت می‌کنند، نسبت به بازار عملکرد بهتری دارند. برای مبارزه با کاهش هزینه‌ها، دولت‌ها اغلب کاهش مالیات را اعمال می‌کنند تا به مصرف‌کنندگان پول بیشتری بدهند و هزینه‌ها را افزایش دهند.

نرخ بهره

نرخ بهره اغلب به عنوان شاخص پیشرو و عقب مانده طبقه بندی می شود. آنها به این معنا عقب هستند که تصمیم برای افزایش یا کاهش نرخ ها توسط بانک های مرکزی پس از وقوع یک رویداد اقتصادی یا حرکت بازار اتخاذ می شود. با این حال، آنها همچنین پیشرو هستند، زیرا پس از اتخاذ تصمیم، احتمال تغییر اقتصاد برای انعکاس نرخ جدید وجود دارد.

نرخ رشد تولید ناخالص داخلی

تولید ناخالص داخلی (GDP) ارزش پولی همه کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور است. داده ها به طور گسترده ای برای مقایسه تفاوت بین اقتصادها و پیش بینی رشد آنها استفاده می شود.

وقتی تولید ناخالص داخلی افزایش می‌یابد، می‌تواند بر سایر شاخص‌های این فهرست، مانند نرخ اشتغال، تأثیر منفی بگذارد، زیرا شرکت‌ها کارمندان بیشتری را جذب می‌کنند و تولید خود را افزایش می‌دهند.