چگونه تشخیص دهید کودک شما بیماری پرخوری عصبی دارد و برای رفعش چه می شود کرد؟

متاسفانه پاندمی کرونا علاوه بر خود بیماری، به خاطر مسائل قرنطینه باعث وجود مشکلات بسیاری در سلامت افراد مختلف شد و در همین بین اختلالات خوردن بین کودکان هم بیشتر شده است. در حالی که بسیاری از افراد نسبت به آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی آگاهی دارند که به خاطر ترس از بالا رفتن وزن باعث می شود افراد به میزان کافی غذا نخورند، اما اختلال پرخوری عصبی یا بینج هم تاثیر منفی بسیاری بر کودکان می گذارد و می تواند باعث بروز مشکلاتی شود که در طول زندگی آنها اثر خود را نشان خواهد داد.

نشانه های اختلال پرخوری عصبی چیست؟

انجمن جهانی اختلالات خوردن ( National Eating Disorder Association ) که برای کمک به افراد با مشکلات مربوط به خوردن است، اختلال پرخوری عصبی را اینگونه شرح می دهد:

بازه های زیاد خوردن حجم زیادی از غذا ( که معمولا خیلی سریع است و باعث ایجاد ناراحتی می شود )؛ یک حس از دست دادن کنترل در هنگام پرخوری؛ حس خجالت، پریشانی یا گناه بعد از آن؛ و استفاده نکردن منظم از راه های مناسب برای مقابله با اقدامات جبرانی.

این اختلال همچین در کتاب DSM هم قرار داده شده است که مرتبط با اختلالات و بیماری های روانی است و گفت می شود بیشترین اختلال مرتبط با خوردن در آمریکاست. چند موردی که در کودک خود باید به آنها دقت کنید شامل موارد زیر است:

• ترس از چاق شدن
• نوسان وزنی
• مشکلات دستگاه گوارش مثل رفلاکس اسید معده
• چک کردن بدن آنها مثل چک کردن خودشان جلوی آینه به میزان بیش از حد عادی
• ترس از خوردن جلوی دیگران یا ناراحتی هنگام غذا خوردن جلوی دیگران
• گم شدن مواد غذایی در خانه یا زباله های غذایی بیش از حد
• احتکار یا قایم کردن حجم زیادی از غذای مورد علاقه شان توسط خودشان
• تلاش برای پنهان کردن مصرف بیش از حد مواد غذایی
• رژیم غذایی یا سبک و عادات غذایی جدید
• سیگنال هایی مبنی بر اینکه کودک نمی تواند جلوی خوردن بیش از حد مواد غذایی را بگیرد
• تشریفات غذایی عجیب مثل غذا خوردن در ساعتی خاص یا خوردن تنها مواد غذایی مشخصی
• قطع عادات خوردن عادی مثل غذا خوردن به صورت تنهایی یا غذا خوردن در طول روز به جای غذا خوردن در یک وعده
• گوشه گیری از دوستان و فعالیت ها

فراموش نکنید کودک به خصوص در سن بلوغ ممکن است به یکباره وزن زیادی پیدا کند و این لزوما بدین معنا نیست که او اختلال پرخوری عصبی دارد، پس فراموش نکنید عادات غذایی سابق او چگونه بوده است و لزوما او را با دیگران مقایسه نکنید و هر مشکل غذایی را به این اختلال تعمیم ندهید!

اگر کودک اختلال بینج داشته باشد چه باید کرد؟

دکتر بیل هادنکو می گوید اگر نگران هستید کودک شما اختلال عصبی خوردن دارد، مهم است با یک متخصص اطفال، متخصص تغذیه یا متخصص سلامت روان صحبت کنید تا متوجه شوید آیا کودک شما نشانه های اختلال بینج را دارد یا خیر.

علاوه بر تاثیرات منفی که این اختلال می تواند بر کودک شما داشته باشد، مداخله زودهنگام احتمالا باعث درمان بهتر می شود، قبل از اینکه این رفتارها در کودک به یک عادت تبدیل شوند.

اثرات بلند مدت اختلال پرخوری عصبی شامل مشکلات مسائل ذهنی مثل اضطراب و افسردگی، و مشکلات فیزیکی شامل مشکلات متابولیک و مشکلات قلبی عروقی است پس مداخله به هنگام ضروری است.

بعد تشخیص چه باید کرد؟

هادنکو در مورد این قضیه می گوید:

درمان اختلالات خوردن مشکل است چون همه ما برای بقا به خوردن نیاز داریم. این بدین معنیست که نمی کنید خوردن را به طور کامل از بین ببرید، پس باید تلاش کنید عادات غذایی کودک را تغییر دهید تا به یک الگوی سالم تر برسید.

در حالی که ممکن است شما چند روش درمانی مختلف برای اصلاح این مشکل را به کار بگیرید، هادنکو می گوید:

درمان ایده آل برای اختلال پرخوری عصبی شامل مشاوره با یک متخصص سلامت روان است که می تواند به خانواده کمک کند عادات غذایی خود را ارزیابی کنند. مداخلات احتمالا شامل منع دسترسی به برخی غذاهاست که معمولا توسط افراد پرخور استفاده می شوند، ایجاد مکانیزم های مقابله جدید است اگر غذا برای مقابله با استرس استفاده می شود و یاد گرفتن آرام کردن سرعت غذا خوردن است، در حالی که سیگنال های بدنی سیری هم اندازه گرفته نمی شود.

با زیر نظر گرفتن عادات غذایی کودکان و سعی در اصلاح این عادات می توان از سلامت جسم آنها مطمئن شد تا بعدا مشکلی برای این کودکان به وجود نیاید.