باور های غلط مربوط به افسردگی اغلب افراد را از درمان های موثری که اکنون در دسترس هستند دور می کند. افراد باید حقایق را بدانند. برخی از رایج ترین باورهای غلط به شرح زیر است:
باور غلط: بدخلقی بودن برای نوجوانان طبیعی است. نوجوانان از افسردگی "واقعی" رنج نمی برند.
واقعیت: افسردگی می تواند افراد را در هر سنی یا از هر نژاد، قومیت یا گروه اقتصادی تحت تاثیر قرار دهد.
باور غلط: نوجوانانی که ادعا می کنند افسرده هستند ضعیف هستند و فقط باید خودشان را جمع و جور کنند. هیچ کس دیگری نمی تواند کمک کند.
واقعیت: افسردگی یک ضعف نیست، بلکه یک اختلال جدی سلامتی است. هم جوانان و هم بزرگسالان افسرده نیاز به درمان حرفه ای دارند. یک درمانگر یا مشاور آموزش دیده می تواند به آنها کمک کند تا راه های مثبت تری برای فکر کردن در مورد خود، تغییر رفتار، کنار آمدن با مشکلات یا مدیریت روابط بیاموزند. یک پزشک می تواند داروهایی را برای کمک به کاهش علائم افسردگی تجویز کند. برای بسیاری از افراد، ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی مفید است.
باور غلط: صحبت در مورد افسردگی فقط آن را بدتر می کند.
واقعیت: صحبت کردن از طریق احساسات ممکن است به یک دوست کمک کند تا نیاز به کمک حرفه ای را تشخیص دهد. با نشان دادن دوستی و نگرانی و حمایت غیرمنتظره، می توانید دوست خود را تشویق کنید تا با والدین خود یا بزرگسال مورد اعتماد دیگری، مانند یک معلم یا مربی، در مورد درمان صحبت کند. اگر دوست شما تمایلی به درخواست کمک ندارد، می توانید با یک بزرگسال صحبت کنید - این کاری است که یک دوست واقعی انجام خواهد داد.
باور غلط: اگر دوست ما افسرده باشد گفتن به یک فرد بزرگسال، خیانت به یک اعتماد است. اگر کسی کمک بخواهد، آن را دریافت خواهد کرد.
واقعیت: افسردگی، که انرژی و عزت نفس را کاهش می دهد، در توانایی یا تمایل فرد برای دریافت کمک اختلال ایجاد می کند و بسیاری از والدین ممکن است جدیت افسردگی یا افکار مرگ یا خودکشی را درک نکنند. در میان گذاشتن نگرانی های خود با یک مشاور راهنمایی مدرسه، یک معلم مورد علاقه، والدین خود یا یک بزرگسال مورد اعتماد دیگر، یک عمل مفید برای دوست است.
دلارام