یک بارداری طبیعی تقریباً 40 هفته طول می کشد. در حالی که اکثر زنان باردار در آستانه 40 هفته زایمان می کنند، برخی از زنان کمی زودتر زایمان می کنند. زایمان زودرس با انقباضاتی مشخص می شود که دهانه رحم را قبل از هفته سی و هفتم بارداری باز می کند.
زایمان زودرس خطرات زیادی برای نوزاد به همراه دارد. نوزادان نارس اغلب پس از تولد نیاز به مراقبت های بیشتری دارند و گاهی اوقات مشکلات سلامتی طولانی مدتی دارند که می تواند در تمام طول زندگی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. هر چه نوزاد در دوران بارداری زودتر به دنیا بیاید، احتمال ناتوانی جسمی یا ذهنی نوزاد بیشتر می شود.
زایمان زودرس تقریباً در 12 درصد از بارداری ها اتفاق می افتد. علت زایمان زودرس همیشه مشخص نیست، اما عوامل خطر خاصی وجود دارند که می توانند احتمال زایمان زودرس را افزایش دهند.
هر زن باردار می تواند زایمان زودرس داشته باشد، حتی اگر در دوران بارداری همه چیز را به درستی انجام داده باشد. با این حال، برخی از عوامل می تواند برخی از زنان را بیشتر از سایرین به زایمان و زایمان زودهنگام تبدیل کند. این عوامل خطر عبارتند از:
مهم است که به یاد داشته باشید که اکثر زنان با این عوامل خطر حاملگی خود را به پایان می‌رسانند. با این حال، آگاهی از خطر خود مفید است تا بتوانید به طور کامل توسط پزشک خود ارزیابی و تحت نظر قرار بگیرید.برخی از این عوامل در ادامه شرح داده شده اند.
حاملگی چندقلویی یک زن باردار را در معرض خطر قرار می دهد، به این دلیل که رحم زمانی که دو یا چند نوزاد را در آغوش می گیرد باید بیشتر کشیده شود. رحم، درست مانند هر ماهیچه دیگری در بدن، زمانی که بیش از یک نقطه خاص کشیده شود، تمایل به انقباض دارد. در حاملگی چند قلویی، رحم ممکن است به حدی کشیده شود که انقباضات قبل از رشد کامل نوزاد شروع شود.
بارداری چندقلو همچنین مادر باردار و نوزادانش را در معرض خطر بیشتری برای سایر عوارض قرار می دهد. مادر بیشتر در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی و دیابت بارداری است، در حالی که نوزادان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کم خونی شدید هستند. همچنین احتمال وزن کم هنگام تولد و نقایص مادرزادی در آنها بیشتر است. همه این عوارض به خودی خود مشکل هستند، اما همچنین می توانند زایمان زودرس را برای مدیریت و درمان دشوارتر کنند. این احتمال وجود دارد که در صورت داشتن حاملگی چند قلویی به مراقبت یک متخصص زنان و زایمان پرخطر نیاز داشته باشید تا از هرگونه پیامد نامطلوب جلوگیری کنید.
زنی که در گذشته نوزاد نارس به دنیا آورده است، احتمال زایمان زودرس در بارداری های بعدی بسیار بیشتر است. این احتمال بستگی به تعداد زایمان های نارس قبلی و اینکه چقدر زود اتفاق افتاده است. هرچه زایمان زودرس قبلی زودتر اتفاق بیفتد، احتمال اینکه زایمان بعدی زودتر یا حتی زودتر اتفاق بیفتد بیشتر است.
البته باید توجه داشت که این خطرات در درجه اول شامل زنانی می شود که خود به خودی زایمان زودرس دارند. زنی که نوزاد خود را در ترم کامل به دنیا آورده است، شانس بسیار کمی برای زایمان زودهنگام دارد. علاوه بر این، هر چه تعداد حاملگی های یک زن در ترم کامل بیشتر باشد، احتمال اینکه زایمان های بعدی زودرس باشد کمتر است.
برخی از محققان بر این باورند که سابقه سقط جنین می تواند احتمال زایمان زودرس را در زنان افزایش دهد. به نظر می‌رسد زنانی که بیش از یک سقط جنین داشته‌اند، احتمال زایمان زودرس در اواخر عمرشان بیشتر است. مشخص نیست که چرا سقط جنین ممکن است باعث زایمان زودرس در بارداری بعدی شود. یکی از احتمالات این است که دهانه رحم در طی مراحل سقط جنین آسیب ببیند. یک زن همچنین ممکن است دهانه رحم ناتوانی داشته باشد، به این معنی که دهانه رحم در اوایل بارداری به طور غیر طبیعی باز می شود و منجر به سقط زودرس می شود. این می تواند هر بارداری بعدی را تحت تاثیر قرار دهد، مگر اینکه توسط پزشک، معمولاً با روش های جراحی، بررسی شود. احتمال دیگر این است که زنانی که چندین بار سقط جنین کرده‌اند، نسبت به زنانی که هرگز حاملگی ناخواسته نداشته‌اند، کمتر به مراقبت‌های بهداشتی و سایر منابع دسترسی دارند. هر دوی این شرایط می توانند خطر زایمان زودرس را در بارداری های آینده افزایش دهند.
زنانی که بین هفته های 12 تا 24 بارداری خونریزی واژینال را تجربه می کنند، در معرض خطر بیشتری برای تجربه زایمان زودرس و زایمان هستند. شدت خطر بستگی به علت خونریزی دارد.
جفت سرراهی و جدا شدن جفت دو علت اصلی خونریزی واژینال در دوران بارداری هستند. جفت سرراهی زمانی اتفاق می افتد که جفت به طور جزئی یا کامل دهانه رحم را بپوشاند. جدا شدن جفت زمانی اتفاق می افتد که جفت خیلی زود از دیواره های رحم جدا شود. هر دو شرایط به وضوح با زایمان زودرس مرتبط هستند.
وجود عفونت باکتریایی یا ویروسی در دوران بارداری می تواند خطر زایمان زودرس را افزایش دهد. عفونت می تواند در هر قسمتی از دستگاه تناسلی یا ادراری زن، از جمله واژن، دهانه رحم، رحم، مجرای ادرار، مثانه یا کلیه ها ایجاد شود.
عفونت همچنین می تواند در جریان خون رخ دهد. در برخی از زنان باردار، پاسخ بدن به عفونت می تواند باعث زایمان زودرس و زایمان شود.
برای ایجاد زایمان، عفونت باید به رحم برسد، جایی که یک واکنش شیمیایی را تحریک می کند که رحم را به انقباض تشویق می کند. همه باکتری ها و ویروس هایی که به رحم می رسند باعث انقباض نمی شوند. با این حال، اگر آنها از دو غشای اطراف جنین عبور کرده و وارد حفره آمنیوتیک شوند، احتمال زایمان بسیار بیشتر است.
برخی از عفونت هایی که با زایمان زودرس و زایمان زودرس همراه هستند عبارتند از سوزاک، کلامیدیا، تریکومونیازیس و واژینوز باکتریایی.
پلی هیدرآمنیوس به مقدار اضافی مایع آمنیوتیک، مایعی که کودک را در رحم احاطه می کند، اطلاق می شود. افزایش مقدار مایع آمنیوتیک باعث می شود که رحم بیش از حد معمول کشیده شود. وقتی رحم بیش از یک نقطه خاص کشیده شود، ممکن است زود انقباض پیدا کند و منجر به زایمان زودرس شود.
علائمی که ممکن است نشان دهنده پلی هیدرآمنیوس باشد عبارتند از: بزرگی غیرمعمول شکم برای سن حاملگی، مشکل در تنفس، کاهش خروجی ادرار و افزایش تورم در پاها
عوامل اجتماعی متعددی خطر زایمان زودرس را در زنان تعیین می کند. این شامل:
داشتن یک عامل خطر لزوماً به این معنی نیست که زایمان زودرس را تجربه خواهید کرد و زود زایمان خواهید کرد. با این حال، شانس شما را افزایش می دهد. بنابراین، بسیار مهم است که در اوایل بارداری با پزشک خود در مورد اقداماتی که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید صحبت کنید.
دلارام