ما همیشه از زبان خود برای خوردن، صحبت کردن و قورت دادن استفاده می کنیم. اما آیا تا به حال به این فکر کرده اید که این اندام شگفت انگیز چگونه کار می کند؟ ما می خواهیم برخی از جالب ترین حقایق در مورد زبان را به اشتراک بگذاریم. با ما همراه باشید.
زبان ها از اپی گلوت (یک فلپ غضروفی در دهان در پشت زبان) تا نوک آن اندازه گیری می شوند. متوسط طول زبان یک مرد بالغ 3.3 اینچ (8.5 سانتی متر) و متوسط طول زبان یک زن بالغ 3.1 اینچ (7.9 سانتی متر) است.
طبق رکوردهای جهانی گینس، عنوان کنونی طولانی ترین زبان جهان متعلق به یک آمریکایی به نام نیک استوبرل است که اندازه زبانش 3.97 اینچ (10.1 سانتی متر) است.
یک فرد بالغ به طور متوسط در مجموع بین 2000 تا 4000 جوانه چشایی دارد. سلول های حسی در جوانه های چشایی که مسئول درک ما از طعم هستند، هر هفته خود را تجدید می کنند.
جوانه های چشایی شما کوچکتر از آن است که روی زبانتان دیده شود.
شما نمی توانید جوانه های چشایی خود را ببینید.
جوانه های چشایی با چشم انسان قابل مشاهده نیستند. آن برآمدگی های صورتی و سفید کوچکی که روی زبان خود می بینید در واقع پاپیلا نامیده می شوند، برآمدگی های مو مانند که جوانه های چشایی در بالای آن قرار دارند. هر کدام به طور متوسط 6 جوانه چشایی در داخل بافت سطحی خود دارند.
جوانه های چشایی شما با چشم غیر مسلح دیده نمی شود. آنچه می بینید که به نظر جوانه های چشایی هستند، پاپیلاهای چشایی هستند که جوانه های کوچکی هستند که حاوی سلول های عصبی حسی مسئول حس چشایی هستند.
سه نوع پاپیلا وجود دارد: قارچی شکل، دوری و شاخ و برگ. پاپیلاهای قارچی شکل شایع ترین هستند و بیشتر در نوک زبان و در لبه ها یافت می شوند. این پاپیلاهای قارچی شکل را نمی توان با چشم غیر مسلح دید.
دو نوع دیگر پاپیلا کمتر رایج هستند اما با چشم غیر مسلح دیده می شوند. پاپیلاهای دایره ای بزرگ هستند و به شکل V در پشت زبان، نزدیک گلو قرار گرفته اند. فقط 7 تا 12 پاپیلای دوری وجود دارد که گرد و برجسته هستند. همچنین حدود 20 پاپیلای شاخ و برگ در لبه های پشتی زبان داریم که با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده هستند.
درست است که بیشتر جوانه‌های چشایی روی زبان شما هستند، اما سلول‌های چشایی در پشت گلو، روی اپی گلوت (آن غضروف در دهان در پشت زبان)، بینی و سینوس‌ها در تمام طول راه وجود دارد. پایین گلو تا قسمت بالایی مری. نوزادان و کودکان خردسال حتی سلول های بیشتری دارند که طعم را در غشای مخاطی لب ها و گونه هایشان حس می کنند. همه این سلول‌ها سیگنال‌هایی را به مغز می‌فرستند که به آنچه ما به عنوان طعم درک می‌کنیم تبدیل می‌شوند.
ما با این باور بزرگ شدیم که زبان چهار ناحیه طعمی دارد: یکی شیرین، ترش، شور و تلخ، اما اینطور نیست. این مزه ها همراه با طعم پنجمی به نام اومامی (شبیه به طعم گوشت) در تمام قسمت های زبان قابل احساس است. کناره های زبان به طور کلی حساس تر از وسط است و پشت زبان ما به طعم های تلخ حساس تر است.
زبان تماماً ماهیچه‌ای است، اما از 8 ماهیچه مختلف تشکیل شده است که با یکدیگر در هم تنیده شده و یک ماتریکس انعطاف‌پذیر، بسیار شبیه به خرطوم فیل، ایجاد می‌کنند. به آن هیدرواستات عضلانی می گویند و ماهیچه های زبان تنها ماهیچه هایی در بدن انسان هستند که مستقل از اسکلت کار می کنند. ماهیچه های زبان شما استقامت شگفت انگیزی دارند و دائماً برای خوردن، صحبت کردن و بلع استفاده می شوند. به نظر می رسد که زبان هرگز خسته نمی شود!
حس چشایی به ما کمک کرد تا غذاهایی که می خوردیم را آزمایش کنیم: مزه های تلخ و ترش ممکن است نشان دهنده گیاهان سمی یا غذاهای فاسد باشد. پشت زبان ما به مزه های تلخ حساس است، بنابراین می توانیم غذاهای سمی یا فاسد را قبل از قورت دادن آنها را تف کنیم. طعم شیرین و شور به ما این امکان را می دهد که بدانیم غذاها سرشار از مواد مغذی هستند.
اگر چاق شدی، زبانت هم چاق می شود! زبان انسان دارای درصد بالایی از چربی است و بین حجم چربی زبان و چاقی همبستگی وجود دارد. مطالعه ای در ژورنال Sleep نشان داد که داشتن زبان بزرگتر با سطوح چربی بالاتر ممکن است یک عامل خطر برای آپنه انسدادی خواب (یک اختلال خواب جدی که در آن فرد به طور مکرر هنگام خواب متوقف می شود و شروع به تنفس می کند) در بزرگسالان چاق باشد.
زبان هر فرد منحصربه‌فرد است و مشابه اثر انگشت، به‌عنوان ابزار تأیید هویت عمل می‌کند. زبان در دهان محافظت می شود و جعل کردن آن دشوار است و فرد می تواند آن را برای معاینه بیرون بیاورد. محققان در حال کار بر روی روش هایی برای استفاده از زبان به عنوان یک احراز هویت بیومتریک هستند. راهی قابل اعتماد برای شناسایی یک فرد.
زبان شما در واقع می تواند سرنخ هایی در مورد سلامت کلی شما ارائه دهد.
زبان قرمز روشن ممکن است نشانه ای از کمبود اسید فولیک یا B12، مخملک، یا بیماری کاوازاکی (یک بیماری جدی که در کودکان دیده می شود) باشد.
لکه های سفید یا پوشش سفید روی زبان می تواند نشان دهنده برفک دهان (نوعی عفونت قارچی) یا لکوپلاکیا (که می تواند پیش ساز سرطان باشد) باشد.
زبان سیاه و مودار می تواند نشانه ای از رشد بیش از حد باکتری ها باشد و همچنین می تواند در افراد دیابتی یا کسانی که آنتی بیوتیک یا شیمی درمانی مصرف می کنند رخ دهد.
برجستگی های دردناک روی زبان ممکن است آفت (زخم دهان) یا سرطان دهان باشد.
منبع: https://www.onhealth.com/content/1/tongue_facts
دلارام