اگر دیابت دارید و هنگام حرکت درد دارید، ممکن است به دلیل مشکلات تاندون‌هایتان باشد. تاندون ها نوارهای طناب مانندی هستند که ماهیچه های شما را به استخوان ها متصل می کنند. سطح بالای قند خون که ممکن است همراه با بیماری شما باشد، در ایجاد مشکل تاندون نقش دارد.
شما در سراسر بدنتان تاندون دارید، از جمله در شانه ها، بازوها، مچ دست، باسن، زانوها و مچ پا. آنها نیرو را از ماهیچه های شما به استخوان ها منتقل می کنند تا بتوانید حرکت کنید.
اگر دیابت شما تحت کنترل نباشد، تاندون‌های شما ضخیم شده و احتمال پارگی آنها بیشتر می‌شود.
آسیب تاندون در دیابت نوع 1 و نوع 2 به دلیل موادی به نام محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) اتفاق می افتد. زمانی تشکیل می شوند که پروتئین یا چربی با قند در جریان خون شما مخلوط شود.
به طور معمول، بدن شما AGE ها را با سرعت آهسته و پیوسته ایجاد می کند. اما زمانی که دیابت دارید، قند اضافی در خون شما سرعت را افزایش می دهد که بر تاندون ها تأثیر می گذارد.
تاندون ها از پروتئینی به نام کلاژن ساخته می شوند. AGE ها با آن پیوندی ایجاد می کنند که می تواند ساختار تاندون ها را تغییر دهد و بر عملکرد آنها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، آنها می توانند ضخیم تر از حد طبیعی شوند و ممکن است نتوانند وزن قبلی خود را حفظ کنند. در نتیجه، احتمال پارگی یکی از تاندون‌هایتان بالا می‌رود.
برخی از مشکلات تاندون که اگر دیابت خود را تحت کنترل نگذارید ممکن است دچار آن شوید عبارتند از:
آسیب تاندون دردناک است و می تواند مانع حرکت مفصل شود. حتی اگر برای رفع آسیب جراحی انجام دهید، تاندون ممکن است دوباره پاره شود. مطالعات نشان می دهد که بیش از یک سوم افراد مبتلا به دیابت که برای رفع پارگی روتاتور کاف جراحی انجام می دهند، دوباره دچار این مشکل می شوند.
ورزش برای کمک به کنترل دیابت مهم است، اما زمانی که تاندون‌هایتان دردناک و سفت هستند، ممکن است کار سخت‌تر شود.
آسیب به تاندون آشیل در پشت پاشنه پا می‌تواند روی میزان حرکت مچ پا تأثیر بگذارد. این حرکت محدود شما را مجبور می کند با هر قدم فشار بیشتری به وسط پای خود وارد کنید که خطر ابتلا به زخم پا را افزایش می دهد.
بهترین راه برای جلوگیری از مشکلات تاندون کنترل دیابت است. قند خون خود را با کمک رژیم غذایی، ورزش و دارو کاهش دهید. و اگر اضافه وزن دارید، سعی کنید وزن کم کنید. که این مورد سلامت شما را بهبود می بخشد و همزمان فشار را از روی تاندون های شما کم می کند. (در مورد باید ها و نباید های تغذیه ای دیابت بیشتر بخوانید)
اگر قبلاً آسیب تاندون دارید، از پزشک خود در مورد درمان هایی مانند موارد زیر مشورت کنید:
همچنین ممکن است پزشک برای رفع مشکلات تاندون تزریق استروئید را به مفصل پیشنهاد دهد.استروئیدها می توانند باعث افزایش کوتاه مدت در سطح قند خون شما شوند.
بسیاری از شرایط روماتولوژیک ممکن است سیر بالینی دیابت را تشدید کند. یکی از این شرایط تاندونیت است. بیمارانی که دیابت دارند بسیار بیشتر از افراد بدون دیابت مستعد ابتلا به مشکلات تاندون‌ها هستند که به احتمال زیاد به دلیل کم‌تر بودن جریان خون به تاندون‌ها نسبت به حالت عادی است. این بدان معناست که تغییرات اولیه دیابت در عروق خونی ممکن است ابتدا در تاندون ها ظاهر شود. توضیح قابل قبول دیگر برای این موضوع این است که قند خون بالا ممکن است باعث ضخیم شدن غیرطبیعی تاندون ها شود.دیابت شیرین (DM) یک اختلال متابولیک ناشی از تولید ناقص انسولین است که با هیپرگلیسمی مزمن مشخص می شود. دیابت حدود 170 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و میزان بروز آن در سطح جهانی در حال افزایش است. دیابت می تواند باعث طیف وسیعی از اختلالات اسکلتی عضلانی مانند تاندونوپاتی های دردناک، انقباض تاندون، پارگی تاندون و پارگی روتاتور کاف شود. در بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی، کاهش جریان خون محیطی و کاهش آنژیوژنز موضعی گزارش شده است که احتمالاً نتیجه ناهنجاری در تولید است. تولید کلاژن، واسطه های التهابی، فاکتورهای رگ زایی و رشد و همچنین به عدم التیام در بافت آسیب دیده کمک می کند. بهبود غیر طبیعی یا تاخیری زخم یکی از عوارض اصلی دیابت نوع I و نوع II است.بنابراین باید به واسطه های مختلف قند خون را کاهش داده و دیابت را کنترل کرد تا از آسیب های این بیماری جلوگیری کرد.
