کلمه "استیمینگ" به رفتارهای خود تحریک کننده، معمولاً شامل حرکات یا صداهای تکراری اشاره دارد.
تحریک بخشی از معیارهای تشخیصی اوتیسم است. این به این دلیل نیست که تحریک همیشه با اوتیسم مرتبط است. به این دلیل است که تحریک در افراد اوتیستیک می تواند از کنترل خارج شود و مشکلاتی ایجاد کند.
تحریک لزوماً چیز بدی نیست. اما زمانی باید به آن رسیدگی شود که برای دیگران مخل باشد و کیفیت زندگی را مختل کند.
تقریباً همه درگیر نوعی رفتار خودتحریکی هستند. ممکن است زمانی که بی حوصله، عصبی یا نیاز به کاهش تنش دارید، ناخن های خود را بجوید یا موهای خود را دور انگشتان خود بچرخانید.
تحریک استیمینگ می تواند به عادتی تبدیل شود که شما حتی از انجام آن آگاه نباشید. برای اکثر مردم، این یک رفتار بی ضرر است. شما تشخیص می دهید که چه زمانی و کجا نامناسب است.به عنوان مثال، اگر به مدت 20 دقیقه انگشتان خود را روی میز خود می‌کوبید، نشانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که دیگران را عصبانی می‌کنید و تصمیم می‌گیرید این کار را متوقف کنید.
در افراد اوتیستیک، تحریک استیمینگ ممکن است آشکارتر باشد. به عنوان مثال، ممکن است به صورت تکان دادن تمام بدن به جلو و عقب، چرخش یا تکان دادن دست ها ظاهر شود. همچنین می تواند برای دوره های طولانی ادامه یابد. اغلب، فرد آگاهی اجتماعی کمتری دارد که این رفتار ممکن است برای دیگران مخل باشد.
تحریک همراه با اوتیسم همیشه دلیلی برای نگرانی نیست.
تنها زمانی مشکل ساز می شود که در یادگیری اختلال ایجاد کند، منجر به طرد اجتماعی شود یا مخرب باشد. در برخی موارد نادر، می تواند خطرناک باشد.
رفتارهای رایج تحریک عبارتند از:
در یک فرد اوتیستیک، تحریک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
یک کودک اوتیستیک ممکن است به جای بازی با اسباب‌بازی‌ها، ساعت‌ها وقت خود را صرف مرتب کردن اسباب‌بازی‌ها کند. رفتار تکراری ممکن است شامل وسواس یا مشغله فکری با اشیاء خاص یا بیان جزئیات پیچیده یک موضوع خاص باشد.
سایر رفتارهای تکراری می تواند باعث آسیب جسمی شود. این رفتارها عبارتند از:
با یا بدون اوتیسم، تغییرات زیادی در دفعات وقوع تحریک از فردی به فرد دیگر وجود دارد.
ممکن است فقط زمانی که استرس خاصی دارید بند انگشتان خود را بشکنید یا ممکن است چندین بار در روز این رفتار را انجام دهید.برای برخی از افراد اوتیستیک، تحریک می تواند به یک اتفاق روزمره تبدیل شود. ممکن است توقف آن دشوار باشد. می تواند ساعت ها در یک زمان ادامه یابد.
تعیین دلیل تحریک همیشه آسان نیست. این یک مکانیسم مقابله ای است که می تواند اهداف مختلفی را دنبال کند.
اگر اپیزودهای قبلی تحریک منجر به جلب توجه می شد، تحریک ممکن است راهی برای ادامه جلب توجه شود.
یک متخصص رفتار یا درمانگر با تجربه اوتیسم می تواند به شما در درک دلایل رفتار تحریک کننده کمک کند.
در برخی موارد، تحریک تلاشی برای کاهش درد یا سایر ناراحتی‌های فیزیکی است. همچنین تعیین اینکه آیا آنچه تحریک کننده به نظر می رسد واقعاً به دلیل یک وضعیت پزشکی، مانند تشنج، غیرارادی است یا خیر، مهم است.
تحریک لزوماً نیازی به کنترل ندارد مگر اینکه باعث ایجاد مشکل شود.
اگر به هر یک از این سؤالات پاسخ «بله» بدهید، ممکن است به مدیریت نیاز باشد:
اگر بتوانید دلیل آن را بفهمید، مدیریت تحریک آسان‌تر است. رفتار نوعی ارتباط است. درک آنچه که فرد تحریک کننده می خواهد بگوید مهم است.
درست قبل از شروع برنامه ریزی وضعیت را ارزیابی کنید. به نظر می رسد چه چیزی باعث این رفتار می شود؟ چه اتفاقی می افتد؟
موارد زیر را در نظر داشته باشید:
برای از بین بردن یا کاهش محرک، کاهش استرس و ایجاد یک محیط آرام، هر کاری می توانید انجام دهید.
رفتارهای تحریک کننده می توانند بر اساس شرایط بیایند و بروند. گاهی اوقات با بالغ شدن کودک بهتر می شوند، اما در مواقع استرس زا نیز بدتر می شوند.
این نیاز به صبر و درک دارد، اما بسیاری از افراد اوتیستیک می توانند مدیریت تحریک را یاد بگیرند.
با گذشت زمان، دستیابی به خودکنترلی می تواند زندگی را در مدرسه، محل کار و موقعیت های اجتماعی بهبود بخشد.
