هدف اصلی درمان کاهش میزان درد و جلوگیری از آسیب بیشتر به مفاصل است. شما یاد خواهید گرفت که چه چیزی از نظر مدیریت درد برای شما بهتر است.
به طور کلی، درمان آرتریت شامل ترکیبی از موارد زیر است:
بهبود عملکرد مفاصل شما نیز مهم است. پزشک ممکن است ترکیبی از روش های درمانی را برای دستیابی به بهترین نتایج تجویز کند.
مسکنهایی مانند هیدروکودون (Vicodin) یا استامینوفن (Tylenol)، برای کنترل درد مؤثر هستند، اما به کاهش التهاب کمک نمیکنند.
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن (Advil) و سالیسیلات ها، به مدیریت درد و التهاب کمک می کنند. سالیسیلات ها می توانند خون را رقیق کنند، بنابراین نباید آنها را با داروهای اضافی رقیق کننده خون استفاده کرد.
کرم های منتول یا کپسایسین. این کرم ها از انتقال سیگنال های درد از مفاصل جلوگیری می کنند.
استروئیدها، مانند پردنیزون، به کاهش التهاب کمک می کنند، اما باید با احتیاط و برای دوره های زمانی کوتاه استفاده شوند.
سرکوب کننده های ایمنی و بیولوژیک. داروهای سرکوب کننده ایمنی و بیولوژیک برای آرتریت التهابی متوسط تا شدید مانند RA تجویز می شوند.
اگر مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدها یا داروهای ضدروماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) را توصیه کند که سیستم ایمنی شما را سرکوب می کنند.
داروهای DMARD و بیولوژیک زودتر در دوره RA تجویز می شوند. متوترکسات در حال حاضر یک داروی خط اول برای درمان است.
همچنین داروهای زیادی برای درمان OA وجود دارد که بدون نسخه یا با نسخه در دسترس هستند.
در حالی که شواهد بالینی و اطلاعات ایمنی منبع مورد اعتماد برای بسیاری از گیاهان و مکمل های عرضه شده برای آرتریت وجود ندارد، چند مکمل وجود دارند که ممکن است مفید باشند. به عنوان مثال، آووکادو و غیر صابونیشونده سویا (ASU) ممکن است به علائم OA کمک کنند. مکملهای روغن ماهی و زردچوبه ممکن است به کاهش التهاب در RA کمک کنند.
با این حال، قبل از مصرف هر گونه مکملی برای آرتریت باید با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که برای شما بی خطر هستند و با داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید تداخل ندارند.
جراحی برای جایگزینی مفصل شما با یک مصنوعی ممکن است یک گزینه باشد. این نوع جراحی معمولا برای تعویض مفصل ران و زانو انجام می شود.
اگر آرتریت شما در انگشتان یا مچ دست شما شدیدتر باشد، پزشک ممکن است فیوژن مفصل را انجام دهد. در این روش، انتهای استخوانهای شما به هم میپیوندد و مفصل را از بین میبرد و در نتیجه محل التهاب را از بین میبرد.
فیزیوتراپی شامل تمریناتی که به تقویت عضلات اطراف مفصل آسیبدیده کمک میکند، جزء اصلی درمان آرتریت است.
خارج ازوقت فیزیوتراپی شما، فیزیوتراپیست احتمالاً یک برنامه مراقبتی را توصیه می کند که شامل حرکت روزانه همراه با تمریناتی است که می توانید خودتان در خانه انجام دهید. در مجموع، اینها می توانند به ایجاد قدرت، انعطاف پذیری و تعادل برای بهبود تحرک کمک کنند و در عین حال از پیشرفت بیماری نیز جلوگیری کنند.
از دست دادن هر گونه وزن اضافی و حفظ وزن متوسط، خطر ابتلا به OA را کاهش می دهد و اگر قبلاً به این بیماری مبتلا هستید، می تواند علائم را کاهش دهد.
خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی برای کاهش وزن مهم است. انتخاب رژیم غذایی حاوی مقدار زیادی آنتی اکسیدان مانند میوه های تازه، سبزیجات و گیاهان دارویی می تواند به کاهش التهاب کمک کند. از دیگر غذاهای کاهش دهنده التهاب می توان به ماهی و آجیل اشاره کرد.
غذاهایی که در صورت ابتلا به آرتروز باید محدود شوند یا از آنها اجتناب شود عبارتند از:
برخی از تحقیقات منبع معتبر همچنین نشان می دهد که آنتی بادی های گلوتن ممکن است در افراد مبتلا به RA وجود داشته باشد. یک رژیم غذایی بدون گلوتن ممکن است علائم و پیشرفت بیماری را بهبود بخشد. یک مطالعه در سال 2015 همچنین یک رژیم غذایی بدون گلوتن را برای همه افرادی که تشخیص بیماری بافت همبند تمایز نیافته دریافت می کنند توصیه می کند.
ورزش منظم می تواند مفاصل شما را انعطاف پذیر نگه دارد. شنا اغلب شکل خوبی از ورزش برای افراد مبتلا به آرتروز است، زیرا مانند دویدن و پیاده روی به مفاصل شما فشار وارد نمی کند. فعال ماندن مهم است، اما پرهیز از فعالیت بیش از حد به همان اندازه ضروری است.
تمرینات در خانه که می توانید امتحان کنید عبارتند از: