آرتریت واکنشی و آرتریت سپتیک هر دو با عفونت هایی مرتبط هستند که اغلب توسط باکتری ها ایجاد می شوند. با این حال، علائم، علل، و درمان برای هر یک متفاوت است.

آرتریت به شرایطی اشاره دارد که مفاصل شما را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به علائمی مانند:

• درد مفاصل
• تورم مفصل
• کاهش دامنه حرکتی

بیش از 100 نوع مختلف آرتریت وجود دارد.

آرتریت واکنشی و آرتریت سپتیک دو نوع آرتریت هستند که با عفونت همراه هستند. با این حال، تفاوت های مهمی بین این دو نوع آرتریت وجود دارد که این مطلب به بررسی آنها می پردازد.

علائم آرتریت واکنشی

علائم آرتریت واکنشی معمولاً 1 تا 6 هفته پس از ابتلا به عفونتی که بر سیستم گوارشی، دستگاه ادراری یا اندام تناسلی شما تأثیر می گذارد، ظاهر می شود. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، اغلب به طور ناگهانی است.

آرتریت واکنشی معمولاً در مفاصل بزرگتر پایین بدن شما مانند زانوها و مچ پا رخ می دهد. مفاصل آسیب دیده اغلب در یک طرف بدن قرار دارند. علائم مرتبط با مفصل عبارتند از:

• درد مفاصل که معمولاً در شب رخ می دهد
• تورم و گرم شدن مفاصل
• سفتی مفاصل، اغلب در صبح
• تاندونیت، التهاب تاندون های نزدیک مفاصل آسیب دیده
• آنتزیت، التهابی که در آن تاندون‌ها به استخوان می‌چسبند که می‌تواند باعث درد پاشنه یا پا در افراد مبتلا به آرتریت واکنشی شود.
• کمردرد یا درد باسن
• انگشتان دست یا پا که متورم و ملتهب هستند، داکتیلیت نامیده می شود

علاوه بر مفاصل، آرتریت واکنشی می تواند سایر نواحی بدن مانند چشم ها و مجاری ادراری را نیز تحت تاثیر قرار دهد. علائم در این مناطق می تواند شامل موارد زیر باشد:

• چشم های قرمز
• چشم درد
• تاری دید
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار

اگر در هفته‌های پس از ابتلا به عفونت گوارشی، دستگاه ادراری یا دستگاه تناسلی، علائمی مطابق با آرتریت واکنشی ایجاد شد، به پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند داروهایی را برای کمک به مدیریت علائم تجویز کنند.

علائم آرتریت سپتیک

آرتریت سپتیک به طور معمول یک مفصل، اغلب مفصل بزرگتر پایین بدن شما، مانند زانو یا لگن را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، در شرایط نادر، مفاصل متعدد یا کوچکتر ممکن است درگیر شوند.

علائم آرتریت سپتیک معمولاً به سرعت ظاهر می شود و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد مفاصل، که می تواند شدید باشد
• تورم مفصل
• کاهش دامنه حرکتی
• تب
• لرز

چه چیزی باعث آرتریت واکنشی و آرتریت سپتیک می شود؟

هم آرتریت واکنشی و هم آرتریت سپتیک با عفونت همراه هستند. با این حال، علل خاص و عوامل خطر آنها متفاوت است.

علل و عوامل خطر برای آرتریت واکنشی

آرتریت واکنشی معمولاً پس از عفونت باکتریایی رخ می دهد. انواع عفونت های مرتبط با آرتریت واکنشی آنهایی هستند که بر سیستم گوارشی، دستگاه ادراری یا اندام تناسلی تأثیر می گذارند.

اعتقاد بر این است که علت آرتریت واکنشی یک پاسخ خود ایمنی بدنبال عفونت است. در این مدت، سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به بافت هایی از جمله بافت های مفصلی که شباهت زیادی به نشانگرهای باکتریایی دارند، حمله می کند.

مردان 40 ساله و کمتر گروهی هستند که بیشتر تحت تاثیر آرتریت واکنشی قرار می گیرند. برخی از عوامل خطر اضافی عبارتند از داشتن یک ژن مرتبط با ایمنی به نام HLA-B27 و داشتن عفونت HIV.

علل و عوامل خطر برای آرتریت سپتیک

آرتریت سپتیک زمانی اتفاق می افتد که عفونت در قسمت دیگری از بدن از طریق جریان خون به بافت مفصلی گسترش می یابد. همچنین می تواند از طریق تزریق یا از طریق یک زخم باز به دلیل جراحت یا جراحی رخ دهد.

عفونت های منجر به آرتریت سپتیک معمولاً باکتریایی هستند. با این حال، آنها همچنین می توانند قارچی یا ویروسی باشند.

برخی از عوامل خطر برای آرتریت سپتیک عبارتند از:

• آسیب، تزریق یا جراحی اخیری که مفصل را تحت تأثیر قرار داده است
• یک مفصل مصنوعی، مانند تعویض زانو یا مفصل ران (زیرا می تواند به مکانی تبدیل شود که باکتری ها بیشتر مستعد تکثیر و ایجاد عفونت هستند)
• سیستم ایمنی ضعیف، مانند عفونت HIV یا مصرف داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی

برخی از شرایط سلامتی دیگر، مانند:

• روماتیسم مفصلی
• آرتروز
• دیابت نوع 2
• عفونت سوزاک
• یک عفونت پوستی
• عوامل عفونی رایج آرتریت واکنشی
• کلامیدیا تراکوماتیس
• گونه های سالمونلا
• گونه شیگلا
• کمپیلوباکتر ژژونی
• یرسینیا انتروکولیتیکا
• عوامل عفونی رایج آرتریت سپتیک
• استافیلوکوکوس اورئوس
• نایسریا سوزاک
• سودوموناس آئروژینوزا
• گونه های استرپتوکوک

آرتریت واکنشی و آرتریت سپتیک چگونه درمان می شوند؟

آرتریت واکنشی و آرتریت سپتیک جنبه های مختلفی برای درمان خود دارند.

درمان آرتریت واکنشی

هیچ درمانی برای آرتریت واکنشی وجود ندارد. در عوض، درمان با هدف مدیریت علائم است. این معمولاً شامل استفاده از داروهایی برای کاهش درد و تورم است، مانند:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
• کورتیکواستروئیدها
• داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)، مانند سولفاسالازین یا متوترکسات
• هیدروکسی کلروکین (ممکن است برای افراد مبتلا به HIV استفاده شود)

در صورت مشاهده شواهدی مبنی بر وجود عفونت فعال با مراجعه به پزشک، ممکن است از آنتی بیوتیک ها نیز استفاده شود.

فعالیت بدنی بخش مهمی از درمان آرتریت واکنشی است، زیرا به حفظ یا تقویت عملکرد مفاصل آسیب دیده کمک می کند. برخی از افراد مبتلا به آرتریت واکنشی ممکن است از تعامل با فیزیوتراپیست سود ببرند.

در اکثر افراد، آرتریت واکنشی در 6 تا 18 ماه بهبود می یابد، اگرچه برخی از افراد به آرتریت مزمن در مفاصل آسیب دیده مبتلا می شوند. همچنین این امکان وجود دارد که علائم آرتریت واکنشی با تکرار عفونت دوباره بازگردد.

درمان آرتریت سپتیک

آرتریت سپتیک می تواند باعث آسیب دائمی مفاصل شود و همچنین در برخی موارد می تواند کشنده باشد. به این ترتیب، نیاز به مداخله پزشکی فوری دارد.

آرتریت سپتیک با استفاده از آنتی بیوتیک درمان می شود اگر عفونت باکتریایی باشد، همانطور که اغلب است. شما می توانید آنها را به صورت خوراکی یا داخل وریدی دریافت کنید.درمان همچنین شامل تخلیه مفصل آسیب دیده است. این به برداشتن مایع سینوویال عفونی کمک می کند و می تواند درد، تورم و آسیب مفاصل را کاهش دهد.ممکن است در دوران نقاهت از فیزیوتراپی استفاده شود. این به بازیابی عملکرد و قدرت مفصل آسیب دیده کمک می کند.

آرتریت واکنشی و آرتریت سپتیک دو نوع آرتریت هستند که به دلیل عفونت اتفاق می‌افتند. این عفونت ها اغلب باکتریایی هستند.

هر دو نوع آرتریت با علائم معمول آرتریت مانند درد و تورم مفاصل مشترک هستند. با این حال، آرتریت واکنشی می‌تواند علائمی داشته باشد که بر روی تاندون‌ها، چشم‌ها و دستگاه ادراری تأثیر بگذارد، در حالی که تب و لرز با آرتریت سپتیک رخ می‌دهد.

اگر علائم آرتریت واکنشی یا آرتریت سپتیک را دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. این امر به ویژه در مورد آرتریت سپتیک که می تواند بسیار جدی شود و برای جلوگیری از عوارض نیاز به درمان فوری دارد، صادق است.