آرتریت روماتوئید (RA) یک اختلال خود ایمنی است که باعث التهاب در مفاصل می شود. RA همچنین باعث می شود که سیستم ایمنی بدن شما به مفاصل حمله کند. پزشکان نمی دانند چه چیزی باعث این وضعیت می شود. اما عوامل زیر می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند:
مفاصلی که بیشتر تحت تاثیر RA هستند، دست و پا هستند. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید سفتی در مفاصل و سایر علائم مانند مشکلات ریه، قلب و چشم را تجربه می کنند.طبق گزارش کالج روماتولوژی آمریکا، حدود 1.3 میلیون آمریکایی به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند. تخمین زده می شود که سه چهارم آنها زن هستند.
سابقه خانوادگی RA می تواند شانس شما را برای ابتلا به این بیماری افزایش دهد. محققان همچنین ژن های مرتبط با خطر بیشتر ابتلا به RA را شناسایی کرده اند.
یک مثال نشانگر ژنتیکی HLA است. با توجه به بنیاد آرتریت، احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید در افرادی که نشانگر HLA دارند، پنج برابر بیشتر از افراد بدون آن است. داشتن نشانگر HLA به این معنی نیست که شما به RA مبتلا خواهید شد. این فقط به معنای افزایش خطر است.
همچنین ژن های دیگری نیز با RA مرتبط هستند. این شامل:
با توجه به منبع مورد اعتماد مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، به احتمال زیاد بیش از یک ژن تعیین کننده ابتلای فرد به RA است. این نیز شدت وضعیت آنها را تعیین می کند.
محققان گمان می‌کنند که عوامل عفونی مانند باکتری‌ها می‌توانند باعث التهابی شوند که باعث RA می‌شود. آنها باکتری را در بافت سینوویال که مفاصل را احاطه کرده است شناسایی کرده اند.
مطالعه‌ای که در دسامبر 2016 در مجله Science Translational Medicine از دانشگاه جانز هاپکینز منتشر شد، نشان داد که باکتری‌هایی که باعث عفونت‌های التهابی مزمن لثه می‌شوند ممکن است باعث RA شوند.
بین داشتن عفونت Aggregatibacter actinomycetemcomitans (باکتری های مرتبط با بیماری پریودنتال) و تولید بیشتر پروتئین های شناخته شده به عنوان محرک RA ارتباط وجود دارد. اما این باکتری به احتمال زیاد تنها عامل RA نیست. نیمی از شرکت کنندگان در مطالعه این باکتری را در دهان خود نداشتند.
ویروس ها نیز ممکن است در تحریک RA نقش داشته باشند. با توجه به کلینیک کلیولند، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به طور متوسط سطوح بالاتری از آنتی بادی علیه ویروس اپشتین بار (که باعث مونونوکلئوز می شود) نسبت به جمعیت عمومی دارند.
ویروس اپشتین بار تنها ویروسی نیست که به عنوان یک عامل عفونی در RA مشکوک است. نمونه های دیگر شامل رتروویروس ها و پاروویروس B19 است که باعث بیماری می شود.
محققان ترومای فیزیکی را به عنوان یک عامل بالقوه در شروع RA مرتبط می دانند. بر اساس مطالعه ای که در مجله Open Access RheumatologyTrusted Source منتشر شده است، تروما می تواند باعث التهاب شود که می تواند منجر به ایجاد RA شود.
نمونه هایی از تروما عبارتند از:
اما تحقیقات به هیچ شواهد قابل توجهی اشاره نکرد که بتواند تروما را با ایجاد RA مرتبط کند.
برای تعیین یک علت و معلول واقعی، مطالعات تحقیقاتی در مقیاس بزرگ و طولانی مدت مورد نیاز است. این به این دلیل است که تروما ممکن است بلافاصله باعث RA نشود. این می تواند باعث التهاب شود که در آینده می تواند منجر به RA شود.
سیگار کشیدن می تواند بر شروع RA، شدت علائم و اثربخشی درمان تأثیر بگذارد. یک مطالعه منتشر شده در Arthritis Research and TherapyTrusted Source نشان داد که حتی سیگار کشیدن کم نیز با افزایش خطر ابتلا به RA ارتباط دارد.
این مطالعه همچنین نشان داد که سیگار کشیدن روزانه می تواند خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را در زنان بیش از دو برابر کند. احتمال ابتلا به RA پس از ترک سیگار کاهش می یابد. این خطر نیز در طول زمان به کاهش خود ادامه می دهد.
خطر شرکت کنندگان 15 سال پس از ترک سیگار به میزان یک سوم کاهش یافت. خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید در افراد سیگاری 15 سال پس از ترک سیگار همچنان بسیار بیشتر از افرادی بود که هرگز سیگار نمی کشیدند. محققان بر این باورند که سیگار کشیدن باعث عملکرد معیوب سیستم ایمنی بدن شما می شود، اگر از قبل عوامل ژنتیکی خاصی داشته باشید که احتمال ابتلا به RA را افزایش می دهد.
سیگار کشیدن می تواند شدت علائم را در افراد مبتلا به RA افزایش دهد. همچنین می تواند با اثربخشی داروهای RA یا سایر درمان ها تداخل داشته باشد. و سیگار کشیدن ممکن است ورزش را دشوارتر کند.در صورت نیاز به جراحی، سیگار کشیدن ممکن است احتمال عوارض را افزایش دهد. به نظر می رسد افراد غیرسیگاری بعد از جراحی بهتر عمل می کنند.
هرگز سیگار نکشید یا سیگار را ترک کنید که می تواند به کاهش شانس ابتلا به RA کمک کند.همین امروز برنامه ای برای ترک سیگار ایجاد کنید.
تعداد بیشتری از زنان در مقایسه با مردان به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند. بنابراین، سطح هورمون زنانه ممکن است به توسعه بیماری کمک کند. به عنوان مثال، برخی از زنان ممکن است در دوران بارداری نوساناتی در علائم RA داشته باشند. علائم یک زن ممکن است زمانی که باردار است کاهش یابد و بعد از بارداری بدتر شود.
شیردهی و افزایش سطح هورمون مرتبط با آن نیز ممکن است علائم RA را بدتر کند.
محققان قرار گرفتن در معرض محرک های هوا را با ایجاد RA مرتبط می دانند. مثالها عبارتند از:
بر اساس گزارش بنیاد آرتریت، دو سوم افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید مبتلا به چاقی یا اضافه وزن هستند. چربی در بدن می تواند پروتئین هایی را آزاد کند که با ایجاد التهاب مرتبط هستند. به طور خاص، چربی سیتوکین ها را آزاد می کند، که همچنین ترکیباتی هستند که در مفاصل ملتهب آزاد می شوند. هر چه فرد اضافه وزن بیشتری داشته باشد، علائم RA شدیدتر به نظر می رسد.
چاقی نیز بر درمان های RA تأثیر می گذارد. دسته ای از داروهای ضد RA که به عنوان داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) شناخته می شوند، در طول یک سال در افرادی که اضافه وزن دارند در مقایسه با افراد مبتلا به RA با وزن متوسط کمتر موثر هستند. چاقی به تنهایی به احتمال زیاد تنها عامل کمک کننده به RA نیست.
آرتریت روماتوئید RA یک بیماری با برخی از عوامل موثر مانند ژنتیک، محیط و هورمون ها است. سایر شرایط مانند تروما و عفونت ها به عنوان مکانیسم های محرک بالقوه مهم هستند.
چند فاکتور شناخته شده وجود دارد که می توانید آنها را تغییر دهید تا ریسک خود را کاهش دهید. آنها عبارتند از:
ترک سیگار
کاهش وزن
محدود کردن قرار گرفتن در معرض آلاینده های محیطی، مانند آلودگی هوا و مواد شیمیایی خطرناک
به محض بروز علائم به پزشک مراجعه کنید، زیرا درمان زودهنگام و تهاجمی ممکن است پیشرفت بیماری را به تاخیر بیندازد انجام این مراحل همچنین ممکن است از بدتر شدن RA جلوگیری کند. ادامه تحقیقات برای تعیین علل بالقوه و درمان های هدفمند برای مدیریت آرتریت روماتوئید یک اولویت برای محققان باقی مانده است.
Nazila77 
